Αν ρωτούσε κανείς έναν φίλο του NBA τι περίμενε από την τελευταία ημέρα των ανταλλαγών θα απαντούσε, πρώτον, το blockbuster trade μεταξύ Νετς και Σίξερς και, δεύτερον, σημαντικές αλλαγές στους Λέικερς. Το πρώτο συνέβη, το δεύτερο όχι.
Τον περασμένο Ιούλιο γράφαμε ότι η επιλογή του Ράσελ Γουέστμπρουκ ήταν εξ αρχής φανερό πως δεν επρόκειτο να οδηγήσει τους Καλιφορνέζους σε επιτυχίες. Δεν ήταν, άλλωστε, μια δύσκολη μαντεψιά. Όποιος είχε παρακολουθήσει τον τρόπο παιχνιδιού του “Russ” και την πορεία του τα τελευταία χρόνια σε Χιούστον Ρόκετς και Ουάσινγκτον Γουίζαρντς μπορούσε να το αντιληφθεί.
Η εικόνα των Λος Άντζελες Λέικερς στο παρκέ από τις αρχές της σεζόν “φωνάζει” πως το δημιούργημα του καλοκαιριού έχει χαμηλό ταβάνι. Η περσινή ομάδα έχει χάσει την ικανότητα που είχε στο αμυντικό κομμάτι, τα νέα κομμάτια του παζλ δεν ταίριαξαν με τους παλιούς, ο Ντέιβις είναι στο μεγαλύτερο κομμάτι της χρονιάς σκιά του καλού του εαυτού και ο ΛεΜπρόν είναι σε κάθε παιχνίδι αναγκασμένος να υπερβάλλει εαυτόν για να κρατήσει τους Λέικερς σε τροχιά πλέι-οφ.
Το trade deadline ήταν μια πρώτης τάξεως ευκαιρία για τους πρωταθλητές του 2020 προκειμένου να διορθώσουν έστω κάποιες από τις αρκετές φετινές “ανορθογραφίες”. Είτε από επιλογή, είτε επειδή προσπάθησαν αλλά δεν τα κατάφεραν, οι Λέικερς τελικά έμειναν άπραγοι. Πλέον μιλάμε ξεκάθαρα για λευκή πετσέτα.
Υπεύθυνος για τη διπλή, αυτή, αποτυχία (το καλοκαίρι και τώρα) είναι ο άνθρωπος που έχει αναλάβει ως αρμοδιότητα να στήσει το ρόστερ. Και μπορεί στα χαρτιά αυτός να είναι ο general manager, Ρομπ Πελίνκα, όμως άπαντες γνωρίζουν πως τον τελευταίο λόγο για τις κινήσεις στο παζάρι των ανταλλαγών και στην free agency έχει ο ΛεΜπρόν Τζέιμς.
Εκείνος επέλεξε να πάρει τον Γουέστμπρουκ και όχι τον “κλεισμένο” Μπάντι Χιλντ από τους Σακραμέντο Κινγκς στην offseason του 2021, εκείνος ήθελε να αγωνιστεί στο πλευρό του καλού του φίλου, Καρμέλο Άντονι, εκείνος ήταν που ζήτησε παίκτες όπως ο Ντουάιτ Χάουαρντ, ο Γουέιν Έλινγκτον, ο Ραζόν Ρόντο και ο ΝτεΆντρε Τζόρνταν.
Όταν ο σχεδιασμός μιας ομάδας αποτυγχάνει, η διοίκηση συνήθως ρίχνει το φταίξιμο στον general manager. Αν η Μπας απολύσει αύριο το πρωί τον Πελίνκα, γνωρίζει και η ίδια ότι δεν θα πληρώσει το μάρμαρο ο υπεύθυνος του φετινού βατερλό. Και -δυστυχώς για την συμπαθέστατη Τζίνι- ο πραγματικός GM δεν γίνεται να απολυθεί.
