Η τεράστια επιθυμία ενός φιλάθλου να δει την ομάδα ή τον παίκτη που αγαπάει να πετυχαίνει, πολλές φορές τον μετατρέπει σε κάποιον που απλά ελπίζει στο παράλογο.
Η έκπληξη, βεβαίως, στον αθλητισμό, είναι πάντα μέσα στο παιχνίδι. Η Εθνική Ελλάδος σήκωσε το ποδοσφαιρικό Euro το 2004, ο Ολυμπιακός με πολύ μικρότερο μπάτζετ από ΤΣΣΚΑ Μόσχας και Μπαρτσελόνα στέφθηκε πρωταθλητής Ευρώπης στην Κωνσταντινούπολη το 2012, οι Πίστονς πήραν δαχτυλίδι το 2004, το ίδιο και οι Μάβερικς το 2011 που δεν ξεκίνησαν ως φαβορί και όμως τα κατάφεραν.
Αυτές όμως είναι οι εξαιρέσεις και όχι ο κανόνας.
Οι φετινοί Μιλγουόκι Μπακς αντιμετωπίζονται από ορισμένους ως εν δυνάμει πρωταθλητές. Ο Γιάννης ολοένα και ανεβάζει την απόδοσή του μετά το μουδιασμένο ξεκίνημα, τα χρόνια πλέον στην κορυφή -η κοντά στην κορυφή, όπως φέτος- της Ανατολικής Περιφέρειας για τους Μπακς είναι αρκετά, ο προπονητής έχει παραμείνει ο ίδιος, ο Χόλιντεϊ είναι καλύτερος παίκτης από τον Μπλέντσο και ας μην έχει επανέλθει πλήρως από τον κορωνοϊό.
Αρκούν αυτά για να υποστηρίξει κάποιος πως τα “ελάφια” έχουν ό,τι χρειάζεται για να κατακτήσουν τον τίτλο; Δυστυχώς όχι.
Για να πάρεις ένα πρωτάθλημα στο NBA, πρέπει να καταφέρεις να φτάσεις στην κορυφή απέναντι σε 29 άλλες ομάδες. Δεν αρκεί να είσαι απλά καλός. Δεν αρκεί να έχεις έναν superstar, ακόμα και αν αυτός έχει μάθει να νικάει. Δεν αρκεί καν να είσαι βελτιωμένος σε σχέση με την προηγούμενη σεζόν. Πρέπει να νικήσεις κάθε αντίπαλο.
Την ίδια στιγμή, οι Λος Άντζελες Λέικερς διαθέτουν τον καλύτερο παίκτη αυτής της γενιάς, τον ΛεΜπρόν Τζέιμς, αλλά και τον Άντονι Ντέιβις που συγκαταλέγεται μεταξύ των πέντε καλύτερων παικτών αυτή τη στιγμή στη λίγκα.
Οι Μπρούκλιν Νετς έχουν μια από τις εντυπωσιακότερες τριάδες στην ιστορία του NBA, με Κέβιν Ντουράντ, Κάιρι Ίρβινγκ και Τζέιμς Χάρντεν να αποτελούν τρία επιθετικά υπερόπλα, ικανά να διαλύσουν οποιονδήποτε.
Υπάρχει κανείς που πιστεύει πραγματικά πως η παρέα του “Greek Freak” μπορεί να θέσει νοκ-άουτ σε σειρά επτά αγώνων τους Νετς και αμέσως μετά τους Λέικερς; Με όσα έχουμε δει μέχρι στιγμής, το σενάριο αυτό μοιάζει τραβηγμένο.
Δεν φταίει, φυσικά, ο Γιάννης. Αν δούμε τη λίστα με τους πρωταθλητές της τελευταίας 10ετίας, θα διαπιστώσουμε πως κάθε ομάδα που έφτασε στην κορυφή διέθετε πλειάδα αστέρων. Οι Χιτ το 2012 και το 2013 τους ΛεΜπρόν, Γουέιντ και Μπος, οι Σπερς το 2014 τους Ντάνκαν, Λέοναρντ, Πάρκερ και Τζινόμπιλι, οι Γουόριορς το 2015, το 2017 και το 2018 τη γνωστή Dream Team αρχικά χωρίς και στη συνέχεια με τον Ντουράντ, οι Καβαλίερς το 2016 τους ΛεΜπρόν, Ίρβινγκ και Λαβ, οι περσινοί Λέικερς τους ΛεΜπρόν και Ντέιβις.
Μοναδική εξαίρεση πιθανότατα οι Ράπτορς του 2019 που στηρίχθηκαν κυρίως στον Λέοναρντ, ωστόσο συνολικά σαν ομάδα με Σιάκαμ, Ιμπάκα και Λάουρι έμοιαζαν σαφώς πιο συμπαγείς από τους φετινούς Μπακς.
Στο Μιλγουόκι δεν πρέπει -προφανώς- να τα παρατήσουν. Θα παλέψουν μέχρι τέλος για το καλύτερο και καλά θα κάνουν. Το ζήτημα είναι, όμως, ο πήχης να τίθεται εκεί που πρέπει και όχι εκεί που θα θέλαμε να βρίσκεται. Και είναι άδικο οι φετινοί Μπακς και ο Γιάννης να κριθούν ως αποτυχημένοι αν δεν φτάσουν στην κορυφή, γιατί πολύ απλά δεν έχουν τα κατάλληλα εφόδια για να τα καταφέρουν.
Συντονίσου για να παρακολουθήσεις το March Madness στο ESPN Player χρησιμοποιώντας το link
