Η ανταλλαγή του Ράσελ Γουέστμπρουκ με τον Τζον Γουόλ ήταν μια από τις σημαντικότερες ειδήσεις της περασμένης εβδομάδας στο NBA, με τους Ρόκετς να κάνουν την απέλπιδα προσπάθεια να ικανοποιήσουν τα “θέλω” του Τζέιμς Χάρντεν για να τον πείσουν να παραμείνει κάτοικος Χιούστον.
Του ανθρώπου, δηλαδή, που ζήτησε έναν ικανό συμπαίκτη το 2017 από τους ιθύνοντες των Τεξανών, καθώς ένα χρόνο πριν τα είχε “σπάσει” με τον Ντουάιτ Χάουαρντ και θεωρούσε πως με Πάτρικ Μπέβερλι, Ράιαν Άντερσον, Τρεβόρ Αρίζα, Λου Γουίλιαμς και Μόντρεζλ Χάρελ δεν θα μπορούσε να φτάσει τις “ρουκέτες” στην κορυφή.
Οι διοικούντες τού έφεραν στα τέλη Ιουνίου του 2017 έναν από τους κορυφαίους πλέι μέικερ της λίγκας και επί σειρά ετών “μαέστρο” των Λος Άντζελες Κλίπερς, Κρις Πολ, αλλά στην πορεία ο Χάρντεν αντιλήφθηκε πως ούτε ο “CP3” του έκανε. Η επιθυμία του για πρόωρο… διαζύγιο με τον έμπειρο πόιντ γκαρντ έγινε πραγματικότητα δύο χρόνια αργότερα, το 2019, όταν ο MVP της σεζόν 2017-18 ζήτησε να ενώσει τις δυνάμεις του με τον καλό του φίλο και άλλοτε συμπαίκτη του στους Οκλαχόμα Σίτι Θάντερ, Ράσελ Γουέστμπρουκ.
Μετά από έναν χρόνο συνεργασίας, ο ηγέτης Χάρντεν αποφάσισε πως ούτε ο “Russ” είναι ο κατάλληλος για συνοδοιπόρος του, με συνέπεια οι Ρόκετς να αποκτήσουν πριν λίγες ημέρες τον -τραυματία εδώ και μία διετία- Τζον Γουόλ, και ενώ ο ίδιος ο απόφοιτος του Αριζόνα Στέιτ είχε στο μεταξύ ζητήσει να αποχωρήσει με trade από το Toyota Center.
Οι Ρόκετς προχώρησαν φέτος σε αλλαγή προπονητή προσλαμβάνοντας τον Στίβεν Σάιλας αντί του Μάικ Ντ’Αντόνι, ωστόσο συνεχίζουν να θεωρούν πως δεν ήρθε η ώρα για αναδόμηση του ρόστερ. Μια γεμάτη 8ετία δοκίμασαν τα πάντα για να φτάσουν στο δαχτυλίδι. Ασίκ, Πάρσονς, Λιν, Χάουαρντ, Αρίζα, Καπελά, Πολ, Γουέστμπρουκ ήρθαν, άλλοι βοήθησαν περισσότερο, άλλοι λιγότερο.
Στα ρεπορτάζ και τις αναλύσεις διαβάζαμε το 2016 ότι το πρόβλημα των Ρόκετς ήταν ο Χάουαρντ. Το 2019 ο Πολ. Το 2020 ο Γουέστμπρουκ. Είναι η μοναδική ομάδα στον παγκόσμιο αθλητισμό που δεν φταίει ποτέ το Νο.1 και η ευθύνη βαραίνει πάντα το Νο. 2. Στην πραγματικότητα, όμως, η μεγάλη πληγή ακούει στο όνομα Τζέιμς Χάρντεν.
Πρόκειται αναμφισβήτητα για έναν από τους κορυφαίος σκόρερ όλων των εποχών. Είναι χωρίς αμφιβολία ένας παίκτης που μπορεί να διαλύσει οποιαδήποτε άμυνα, όχι στη βραδιά του, αλλά κάθε βραδιά. Ταυτόχρονα, όμως, είναι ένας χαρακτήρας που αποδεικνύεται πως ούτε μπορεί να ηγηθεί μιας ομάδας που έχει στόχο την κατάκτηση του τίτλου, ούτε μπορεί να ταιριάξει με οποιονδήποτε παίκτη από το “πάνω ράφι”.
