Μπορεί η υπόθεση τίτλος να έχει ουσιαστικά κριθεί, μπορεί το αποτέλεσμα να μοιάζει μη αναστρέψιμο, αλλά όταν είσαι υπερόπτης θα το πληρώσεις.
Προηγούμενοι με 3-0 στη σειρά, οι Γουόριορς έμοιαζαν χθες πλήρως αποσυντονισμένοι. Η ομάδα του Όκλαντ έδειξε υπεροπτική στάση και τιμωρήθηκε από τον ΛεΜπρόν και τους υπόλοιπους αστέρες της ομάδας του Οχάιο. Δεν έπαιζαν με τους Νετς στους τελικούς οι “πολεμιστές”, με κάθε σεβασμό στο συμπαθές σωματείο του Μπρούκλιν.
Έπαιζαν με τους Καβς. Τους Καβς του ΛεΜπρόν, που πέρσι πήραν το πρωτάθλημα κόντρα στα προγνωστικά, ανατρέποντας το εις βάρους τους 3-1. Θα μου ήταν πολύ δύσκολο να πιστέψω πως οι Καβαλίερς θα έχαναν τη φετινή μάχη χωρίς να κάνουν έστω μία νίκη. Χωρίς την παραμικρή αντίδραση.
Προσωπικά, θεωρώ πως οι Γουόριορς είναι το αδιαφιλονίκητο φαβορί για τη σειρά. Μόνο με αυτοκτονία -που όμοιά της δεν έχει επαναληφθεί στην ιστορία- θα χάσουν το φετινό πρωτάθλημα. Δεν υπάρχουν όμως σοβαρές πιθανότητες για τέτοιο “χαρακίρι”. Θέλουν μια νίκη και θα βρουν τον τρόπο να την πάρουν.
Εξάλλου, η ομάδα του Λου δεν έγινε ξαφνικά καλύτερη. Οι “πολεμιστές” είναι ανώτεροι, είναι πιο ποιοτικοί, αλλά χτες άξιζαν να χάσουν. Όταν πας με το σκεπτικό και την υπεροψία του Ντρέιμοντ Γκριν, όταν έχεις στο μυαλό σου τα ρεκόρ, όταν χάνεις τη συγκέντρωση σου και υποτιμάς έναν τέτοιο αντίπαλο, η ήττα είναι φυσικό επακόλουθο.
Το ματς που διεξήχθη τα ξημερώματα του Σαββάτου στο παρκέ της Quicken Loans Arena ήταν χρήσιμο για όλους. Και για την παρέα του ΛεΜπρόν, αλλά και για τους παίκτες του Στιβ Κερ. Οι μεν έβγαλαν αντίδραση και απέδειξαν ότι αδίκησαν τους εαυτούς τους με την παρουσία τους στα πρώτα τρία παιχνίδια. Οι δεύτεροι έμαθαν κάτι πιο σημαντικό: πως -σύμφωνα με τη γνωστή φράση- στον (πρωτ)αθλητισμό it ain’t over till the fat lady sings…
